Eğin Türküsü – Enver Gökçe/ Lütfi Özgünaydın

Enver Gökçe’nin memleketini, köyü Çiti ve o coğrafya görüntüleriyle onun dizelerini yaşadıklarını anlatacağım. Kemaliye( Eğin) görselleri ve onun dizeleri.

Gurbetçi bir yörenin hasret türkülerini/manilerini ilk kez o derlemiş. “ Eğin Türküsü” onun kitabı. Her gurbetçi gibi o da yollara düşmüş. Dönmüş, Sadece sılada kalan genç gelinlerin, anaların bacıların hasret manilerini toplamış. Sonra toplumsal dayanışmalara katılmış yaşadıkları/duydukları çileleri dizelere düşmüş

Acı/Bir/Rüazgardır/Eser/Dağlardan/Ovalardan/Kapkara/Kanını/Kurutur/Yoksulların/Sonra/Kıtlık/Pahalılık/Ve/Faşizim/Dayan/Ha/Yıkılma/Yoksul/Ülkemiz/Fakir/Ve/İşciler/Öğrenciler/Düşer/Yanana/Vatanın/Bir/Yanı da/Ölür

Enver Gökçe acıların şairi şiirleri yüzünden hapislere düşer Zindanlarda yatar. Sürgünlere gönderilir.Ne zaman başı dara girse Köyüne Çittei eski evine sığınır. Hastalanır Bulgaristan’da tedavi görür sonra Ankara’da bir Yoksullar evinde ölür. İşte bu coğrafyayı: doğa insan ilişkilerini ve son yıllarda gelişen Fırat vadisine insanların koşarak gidişini anlatacağım. Sadce/Unutma/Sen/Şu/Bitmeyen/Kavgayı

İFSAK için ülkemizin en önemli Yazarlarını karşıma alarak söyleşiler yaptım. Şimdi İstanbul’dan ayrılmak üzereyim Evim dönüşüme gidiyor. Belli bir süre Biga’da yaşayacağım.

İFSAKlılara veda edeceğim ve  İlke kitap tarafından yayımlanan  Eğin Türküsü/ Enver Gökçe kitabımı imzalayacğım.

14 Mayıs ta bekliyorum.Sorularınızı  yanıtlayacağım. Fotoğraf/sanat alanında görüşlerimi sıralayacağım…

Lütfi Özgünaydın;

1945 Yılında Erzincan’ın Kemaliye İlçesi Toybelen Köyü’nde doğdu. İlk ve ortaöğrenimini Kemaliye’de tamamladı. 1962’de Gümüşhane İlköğretmen Okulu’nu bitirdi. Çeşitli köy okullarında öğretmenlik yaptı.

1969’da Hürriyet Haber Ajansı’nda muhabirliğe başladı. Eşi Songül Özgünaydın ’la Gurbet (1982-2002) adlı yerel bir gazete yayımladı. Muhabirlik yaparken fotoğrafla ve edebiyatla buluştu. 1980’de Milliyet Sanat dergisinin Abdi İpekçi Röportaj Yarışması’nda ödül aldı, Milliyet Sanat ve Sanat Olayı gibi dergilerde yayımladığı fotoğraf ve denemelerle tanındı. Fotoğraf dergisinde “Foto Deneme” başlığıyla uzun bir süre (1995-2003) yazı ve fotoğraf yayımladı. Cumhuriyet gazetesinin Gezi ekinde dört yıl boyunca “Fotoğrafın Dili” köşesinde fotoğraflarına denemeler yazdı. Bunlar, Fotoğrafın Dili (2011) adlı kitapta toplandı. Döne Döne Van Gölü (1998), Mardin (2000) ve Erzincan (2002) sergilerini gerçekleştirdi. Bu çalışmalar albüm olarak da yayımlandı. Mardin, 4 Şubat 2009’da New York’ta sergilendi. New York’ta ayrıca İstanbul (16 Nisan 2010) sergisini açtı. Bu sergisini, Florida’da da sanatseverlerle buluşturdu. (1 Mayıs 2010)

Yaşar Kemal-Çukurova çalışmasını gerçekleştirdi. Sergi İstanbul’da, Adana’da, ayrıca Frankfurt’ta (22 Eylül 2008) ve Paris’te (26 Kasım 2009) sergilendi. Paris’teki sergiyi Yaşar Kemal’le birlikte açtı. Etkinlik Paris’te büyük ilgi gördü. Çukurova Yaşar Kemal, dördüncü fotoğraf deneme kitabı oldu.

Fotoğrafla birlikte öyküler yazdı. İlk öykü kitabı Baraj ’dan (1975) sonra öteki öykülerini Taş Yolu (5.Basım, Mart, 2020) ve Kuş da Öldü (Aralık, 2010) adlı kitaplarında topladı. Şelale Söğüt Ağacı (1985) adlı öykü kitabıyla çocuk edebiyatına da yöneldi.

Fotoğraf, öykü ve roman toplam 19 kitap yayımladı. Son fotoğraf deneme kitabı Bir Zamanlar Kemaliye (Eğin) Son Elli Yılı (Mart, 2019), yayımlandığı dönemin önemli kitaplarından biri olmayı başardı.

Yaşar Kemal’in Fransa’da Gallimard yayınevince yayımlan La saga de Memed le mince (İnce Memed) romanlarının dördünün bir arada yayımlandığı kitapta Lütfi Özgünaydın fotoğrafları kullanıldı.

Yüze yakın sergi gerçekleştirdi. Doğum yeri olan Kemaliye’yle ilgili çok sayıda etkinlik yaptı. Halen dergilerde, gazetelerde yazı-fotoğraf yayımlamayı sürdürüyor.

“Eğin Üçlemesi” başlığıyla roman olarak kaleme aldığı, büyük ilgi gören Dönüş Zamanı (Mart, 2016) ve Sevda Zaman’ından (Mart, 2019) sonra üçleme, elinizde bulunan Gurbet Zamanı (2021) adlı romanla tamamlanıyor.

Afiş Tasarım: Sara Arslan